“Ha, ja, dat zal de FIFA wel op andere gedachten brengen! Dirk Vandenberghe kijkt niet naar het WK! Ze doen het nu al in hun broek in Zürich en Doha.”

Het was de ietwat cynische reactie van een voetbalvriend, enkele maanden geleden, toen ik terloops zei dat ik niet van plan was om de WK-wedstrijden op tv te volgen. Ik heb er de afgelopen tijd vaak over nagedacht, vaak getwijfeld, maar ik ben toch van plan om door te zetten, ook al zal ik het uiteraard vreselijk missen.

En ja, natuurlijk is het naïef. En ja, het is een beetje “lifestyle-activisme”, zoals Ruud Goossens dat nog snerend bestempelde dit weekend in De Standaard.

Maar.

Ik geloof dat er grenzen zijn aan wat je kan doen met een sport, ook al is het de meest populaire sport ter wereld, waar miljarden in omgaan. Omkoping bij de toekenning, schending van de rechten van vrouwen en lgbtqia+-mensen, schandalige behandeling van onderbetaalde arbeidskrachten met duizenden doden tot gevolg, de zinloze bouw van peperdure stadions voor een handvol wedstrijden, de invloed op het klimaat,….

Dan kan je op verschillende manieren reageren. Je kan cynisch de schouders ophalen en zeggen dat er toch nooit iets verandert, want hey, money rules the world. Maar je kan wel degelijk iets doen.

In een moderne democratie met vrije markt kan je beslissen om zeker niet te stemmen op die partijen die zoete broodjes bakken met corrupte en autocratische regimes, al geef ik grif toe dat de keuze dan erg beperkt wordt.

Je kan actie voeren en op straat komen. Maar om nu in m’n uppie voor een voetbalstadion te gaan zitten met een bordje ‘kijkstaking tegen voetbalmisbruik’, vond ik als 51-jarige wat ver gaan.

Of je kan gebruik maken van je macht als consument. En net zoals ik probeer milieubewust te consumeren, kan ik beslissen om niet naar het WK te kijken. In de hoop dat ik niet de enige ben. De spandoeken die ik de afgelopen weken zag opduiken in voetbalstadions in Schotland, Duitsland, Italië en Frankrijk stemmen me daarbij hoopvol. Wie weet, als de kijkcijfers voor dit WK drastisch tegenvallen, dat er dan toch eens ergens een belletje gaat rinkelen in de weelderige kantoren in Zürich en Doha.

En neen, ik vel geen oordeel over mensen die wel naar het WK willen kijken. Ik snap hen volledig. Het is niet hun schuld dat FIFA en andere bonden het spel corrumperen, al hoop ik wel dat veel meer voetbalfans hun kritische stem laten horen en niet kritiekloos meegaan in de hoerastemming die door sommige media wordt gecreëerd. Dat de VRT haar omkadering in een circus organiseert, is haast te symbolisch. Het is hoog tijd dat voetbalfans het spel terug veroveren op de clowns die het nu beheersen. Het is aan ons!

PS: Tijdens het WK deel ik hier iedere dag een lees-, kijk of andere cultuurtip, met de hashtag #ikkijkniet