Boeken: 18 keer goed in 2018

Doorgaans probeer ik op sociale media mijn ergernissen achterwege te laten, er is immers al genoeg negativiteit in cyberspace. Maar onlangs glipte er toch nog eens een ergernis door. De Standaard der Letteren had een  “special” met boeken voor onder de kerstboom, en ik maakte me er een beetje druk over dat daar niet één originele Nederlandstalige roman tussen stond.
Dan krijg je van attente vrienden natuurlijk de vraag of jij voor zo’n lijstje kan zorgen. Welaan dan, met drie kanttekeningen.
1. Ik ben geen professioneel lezer, maar een liefhebber, dus mijn lijstje is nog subjectiever dan dat van recensenten.
2. Ik kan onmogelijk alles lezen. En in tegenstelling tot Peter Casteels van Knack of Tom Heremans van De Standaard heb ik wel respect voor schrijvers en geef ik dus geen meningen over boeken die ik nog niet heb gelezen. Vandaar: nog geen Rob van Essen en geen Bregje Hofstede, om er maar twee te noemen.
3. Omdat literatuur geen wedstrijd is en ieder boek anders, staan de werken gewoon in alfabetische volgorde per schrijver. Dat leek me het meest eerlijke en taalkundige criterium.

Van deze 18 boeken die het afgelopen jaar zijn verschenen, heb ik genoten in 2018:

HANNELORE BEDERT, Lam. Hoe leef je verder als je als zesjarig meisje plots door je moeder wordt achtergelaten. Een prachtig, donker boek met sprankeltjes hoop. Deze zangeres kan schrijven (of is het omgekeerd?).
PERSIS BEKKERING, Een heldenleven. Virtuoos debuut vol verwijzingen naar kunst en klassieke muziek, over het onvermogen van de mens om het echte leven aan te gaan.
PETER GIESEN, Retour de France. Non-fictie die leest als fictie (1). De voormalige correspondent van de Volkskrant trok langs de Route Nationale 7 en schetst een treffend beeld van een prachtig maar bang land.
JAN LEYERS, Allah in Europa. Non-fictie die leest als fictie (2). Leyers is op papier een even uitstekend reportagemaker als op tv, et oog voor het fijne, veelzeggende detail.
HERLINDE LEYSSENS, Kongokorset. Groots opgezette roman over de eerste blanke vrouw die Kongo-Vrijstraat doorkruist. Heerlijk feministisch ook. Voor “De eerste Keer” op het blog van Ons Erfdeel schreef ik er dit over.
ASTRID PANIS, Slapende Tijgers. Speels, dromerig boek tegen de achtergrond van het ontstaan van de zoo in Gent.
ANNEMARIE PEETERS, Ook Bomen Slapen. Beklemmende verhalen van een oude dirigent en een jonge operazangeres, over de troost van muziek en hoe het verleden ons (niet altijd de juiste) richting geeft.
ELVIS PEETERS, Brood. Een vintage Peeters, over een jonge vluchteling en de moeizame zoektocht naar een nieuw, zinvol bestaan.
ILJA LEONARD PFEIJFFER, Grand Hotel Europa. Een liefdesverhaal, een ideeënroman, twee spannende zoektochten (één naar een schilderij, één naar een moordenaar) en intelligente én hilarische bespiegelingen over massatoerisme en het verleden van Europa. Meesterlijk!
MARIEKE LUCAS RIJNEVELD, De Avond is Ongemak. Een gereformeerd boerengezin valt uit elkaar na de dood van een zoon. Over God, ontluikende seksualiteit en het onvermogen van mensen om om te gaan met grenzeloos verdriet.
BJÖRN SOENENS, Dagen zonder Trump. Non-fictie die (vaak) leest als fictie (3). De VRT-correspondent combineert als geen ander de liefde voor de VS met zijn verontwaardiging over de armoede, de ongelijkheid, het seksisme en andere wantoestanden.
PETER TERRIN, Patricia. Alweer een erg mysterieus verhaal, over een vrouw die verdwijnt en daarna zichzelf leert kennen.
ARJEN VAN VEELEN, Amerikanen lopen niet. Non-fictie die leest als fictie (4). Verhalen uit St Louis die je een andere kijk bezorgen op het steenrijke derdewereldland dat de VS is geworden.
CHRISTOPHE VEKEMAN, Mensen als ik. Met typische Vekeman-humor doordrenkte zoektocht van een man naar een (nieuwe) identiteit.
PETER VERHELST, Voor Het Vergeten. Een monument voor het leven en hoe (sommige) liefde vervolmaking vindt in de dood. Iedere zin is poëzie.
ERIK VLAMINCK, Dikke Freddy in het Zilver. Heerlijke, hilarische aanklachten van een welbespraakte zwerver tegen de machthebbers.
HERIEN WENSINK, Kleihuid. Prachtdebuut over kunst en de absurditeit van de Eerste Wereldoorlog. Dit schreef ik er over bij Ons Erfdeel.
MAJA WOLNY, De Boekenmoordenaar. Ik weet het, origineel in het Pools verschenen, maar Maja is ook een beetje van ons. Een knap geconstrueerd en spannend boek over de liefde voor boeken, achterdocht, en gedwongen migratie.

Geef een reactie

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. Log uit /  Bijwerken )

Verbinden met %s