Het zal jongere lezers verbazen, maar ooit was Humo een toonaangevend progressief blad, met uitstekende (politieke) interviews, kritische, onthullende reportages en schitterende muziekjournalistiek, het Rolling Stone van de Lage Landen. Als tiener moeten beslissen of je je zakgeld uitgaf aan snoep, pintjes, sigaretten of ‘de Humo’ was een keuze die niet lichtzinnig mocht worden genomen.

Het blad zelf is al veel langer tanende, al toont het (te) sporadisch wel eens flarden van het oude brille, als een ster die langzaam maar zeker uitdooft. Maar wat moet doorgaan voor de website van het blad, staat echt mijlenver af van wat ik ooit leerde kennen en waarderen als Humo-esque. Ik weet dat ik nu klink als opa, maar wat moeten we denken van dit soort ‘journalistiek’: man met video gluurt naar vrouwen in Belgrado. Zou Guy Mortier ooit naar de site van Humo surfen? En zo ja, wat denkt hij dan?