Als scholier had ik een hekel aan Duits, en aan ongeveer iedereen die Duits sprak. Pas als dertiger leerde ik de taal appreciëren, en het land. Duitsers zijn vriendelijker en gastvrijer dan hun reputatie laat uitschijnen.

Duits zit vol schitterende woorden. Schadenfreude bijvoorbeeld, nog het best te vertalen als leedvermaak, hoewel dat niet helemaal de lading dekt. Een prachtig woord, maar aan de attitude heb ik een hekel.

Woensdag, na de uitschakeling van Duitsland op de wereldbeker voetbal, was de Schadenfreude alomtegenwoordig. En ja, natuurlijk heeft dit Duitse elftal belabberd gepresteerd in Rusland, maar de vrolijkheid om de uitschakeling is ongepast. Duitsland heeft de afgelopen jaren de voetbalwereld geïnspireerd, met mooi voetbal en een vooruitstrevend beleid. In de sport is één ding nog erger dan slechte verliezers, dat zijn slechte winnaars. Wie zich vrolijk maakt om het Duitse falen, moet misschien eerst eens proberen zelf een wereldbeker te winnen.