De hand van God is de middelvinger van God geworden. Diego Maradona, voetballer op rust, is nog eens in beeld geweest, en het was alweer niet erg fraai wat we te zien kregen.

Maar meer nog dan aan de vulgaire dronkemansgebaren van de Argentijn, heb ik me geërgerd aan de gretigheid waarmee de camera’s inzoomden op deze taferelen.

Het is me allemaal iets te hijgerig, iets te voyeuristisch, hoe het wangedrag en de latere evacuatie van de Argentijn in beeld werd gebracht. Er werd nog net geen live-blog gelanceerd. Wat hebben we toch met gevallen helden, dat we hun verval zo nadrukkelijk in beeld willen brengen? Diego Maradona is niet stoer, niet interessant, niet relevant. Het is een zielige man geworden die naast ons mededogen vooral professionele hulp nodig heeft.  Ik ben geen dokter, maar volgens mij heeft hij nu meer nood aan een goede psycholoog dan aan media-aandacht.