Het is een schaamteloos romantische film, en misschien net daarom heb ik wel genoten van The Guernsey Literary and Potato Peel Pie Society. Wie een boekenclub verzint om aan een straf van de Duitse bezetter tijdens WOII te ontsnappen, is slim. Als de boekenclub ook echt leven wordt ingeblazen, kan je natuurlijk op mijn sympathie rekenen.

Naast een romantisch verhaal is de film vooral een ode aan de kracht van literatuur. Wat cynici ook mogen beweren, boeken hebben wel degelijk de mogelijkheid om mensen van verschillende achtergronden samen te brengen, te inspireren, elkaar beter te leren begrijpen.

“Tevreden zijn met weinig, maar verlangen naar meer”, zo vat de varkensboer en boekenclubleider het leven op Guernsey samen. Het klinkt simpel, maar het is een mooie om te onthouden. En ook dat het belangrijk is om naam en adres in een boek te schrijven als je het achterlaat bij het antiquariaat.