In groepjes kwamen we binnensijpelen in een Praags biercafé, de voorhoede van de reünie van de “klas van ‘94”: een Rus, een Amerikaan, twee Denen, twee Nederlanders en twee West-Vlamingen. Het klinkt als het begin van een slechte mop, en die werden er ook getapt. Zo gaat dat als je elkaar maar heel af en toe ziet in een periode van 25 jaar.

Ernstiger werd het toen de Rus -uiteraard hij- een toost uitbracht. Hij is nog steeds de enige Rus die deelnam aan de internationale journalistenopleiding Europe in the World, en op die “life-changing experience” wilde hij graag klinken. Hij werkt nu in Praag voor Radio Free Europe, een zender die helaas nog steeds nodig is, ook al ligt de Koude Oorlog alweer een tijdje achter ons. Daarover ging het ook. Maar vooral over hoe een studie in het buitenland een leven kan sturen. En hoe uniek dat is.