Ik geloof dat het Louis van Gaal was die Nederland ooit omschreef als een land van zestien miljoen bondscoaches. Grappig: het is in België niet anders.

Tijdens het dramatische (!) EK van twee jaar geleden had iedereen een mening over Marc Wilmots, en vandaag staat het land, of toch het twitterende deel ervan, in rep en roer nu Roberto Martinez heeft besloten om publiekslieveling Radja Nainggolan thuis te laten. Dat is het mooie aan voetbal, iedereen kan en mag er een mening over hebben.

Ik had het voordien ook al niet zo voor de middelmatige Martinez en zijn assistent, bedrieger Thierry Henry (die handsbal tegen Ierland vergeet ik nooit), dus ik schaar me volmondig achter de kritiek op deze onbegrijpelijke beslissing. Oké, Nainggolan rookt, drinkt en komt wel eens te laat, maar niemand is perfect. En als het een troost mag zijn: wereldkampioen waren we met Martinez toch nooit geworden.