De Heilige Rita, zo heet het jongste boek van Tommy Wieringa. “Mijn West-Vlaamse roman”, zei hij grappend tijdens het gesprek dat manmetbril met hem had bij Boekenhuis Theoria. De roman speelt zich af in het fictieve dorp Mariënveen in het oosten van Nederland, aanschurkend tegen de Duitse grens. Maar het verhaal kon zich evengoed afspelen in de diepe voren van de West-Vlaamse kleigrond, op een zucht van Frankrijk.

Mariënveen is een dorp dat stil zichzelf wil blijven, maar niet ontsnapt aan de veranderingen in de wereld. Chinezen komen de lokale horeca overnemen, er stort een Rus met een vliegtuig neer, de dorpswinkel verkoopt op den duur alleen nog producten die over datum zijn. Temidden van die veranderingen probeert Paul Krüzen samen met zijn vader te (over)leven in een oude hoeve, waar het meer spookt dan Paul lief is.

Wieringa greep voor de De Heilige Rita terug naar het landschap én de herinneringen uit zijn jeugd, ingrediënten uit zijn grote doorbraakroman Joe Speedboot. Maar voor de schrijver is het onvoldoende om te putten uit zijn (jeugd)herinneringen alleen. Samen met een vriend, die hij “de autofilosoof” noemt, trok hij er verschillende keren op uit, richting zijn geboortegrond. Als een journalist tekende hij er de oude en nieuwe verhalen op, merkte hij de subtiele en minder subtiele veranderingen in het dorpsleven. “Ik ben als een speurende hond op zoek naar een lekker bot”, aldus Wieringa.

Sommige van die lekkere botten komen eerst als miniatuurtjes in zijn columns terecht. Het zijn vingeroefeningen voor het grotere werk. In De Heilige Rita komen grote thema’s aan bod: de relatie van een zoon met zijn vader, van een zoon met zijn afwezige moeder, migratie, het leven in een grensregio, georganiseerde misdaad, paranoia, wraak. Ze komen samen in een even persoonlijk als universeel verhaal, waarin Wieringa zijn verbeelding op de wereld in het dorp loslaat.

Toen het boek eenmaal klaar was, tikte Wieringa het nog eens netjes over. En haalde hij er naar eigen zeggen de fouten uit. “Dan pas zie je wat voor een beperkte schrijver je bent”, klonk het al te bescheiden. Het (extra) tikwerk leverde een prachtroman op, waar lezers van Twente tot het diepe zuiden van West-Vlaanderen volop zullen van genieten.