Er werd feest gevierd gisteravond aan de glazen piramide van het Louvre, maar van euforie was geen sprake bij de aanhangers van En Marche!

Ze moesten er wat voor over hebben, de fans van Emmanuel Macron. Velen stonden geduldig tot twee uur aan te schuiven voor het Louvre, waar hun kandidaat later die avond zou speechen. Een overwinningsspeech, daar waren ze zeker van, want zo hadden Zwitserse en Belgische media het voorspeld.

Om het wat warm te krijgen werd er voorzichtig gezongen en gescandeerd. “Macron président”, maar ook licht sarcastisch “merci police”, als een medewerker van het campagneteam komt vertellen dat  aanschuiven nog iets langer zal duren, want de CRS (de Franse oproerpolitie) checkt nog even het binnenplein, “voor uw veiligheid en dat van onze kandidaat”. Even later moeten de supporters van Macron voorbij vier tot zes veiligheidssluizen: rijen agenten en veiligheidspersoneel die bezoekers fouilleren en jassen en tassen controleren. De sfeer is gespannen, zeker na het alarm van eerder op de dag wordt niets aan het toeval overgelaten.

“Omdat hij aandacht schenkt aan nieuwe thema zoals ecologie en start-up-bedrijven. En omdat hij op een moderne manier aan politiek wil doen”, vertelt Katarzyna (20) waarom ze op Macron heeft gestemd. De studente biomedische wetenschappen hoopt op een breuk met het verleden. Maar ze is ook realistisch. “Dit land is soms moeilijk in beweging te krijgen. Maar de traditionele partijen is het niet gelukt, en ik geloof niet in het protectionisme van Le Pen of Mélenchon. Daarom steun ik Macron.”

Al is het opvallend dat ze geen wonderen verwacht van de nieuwe president. En zo zijn er velen op het binnenplein. Zelfs als om acht uur de score van de nieuwe president op de schermen verschijnt, is van euforie nauwelijks sprake. Er wordt gejuicht, uiteraard, maar de sfeer blijft ingetogen.

Vijf jaar geleden danste links Frankrijk tot diep in de nacht op en rond de Place de la Bastille. François Hollande had Nicolas Sarkozy verslagen en alles zou anders worden. De sfeer toen was uitgelaten. Het contrast met het ‘feest’ van Macron gisteravond kon niet groter zijn. Op het binnenplein van het Louvre heerst meer opluchting dan euforie, alsof de aanhangers van En Marche! beseffen dat het echte werk pas nu begint. Te beginnen met de parlementsverkiezingen in juni, waar Macron een werkbare meerderheid moet zien te winnen.

Later op de avond, aangevuurd door rapmuziek en de komst van Macron zelf, wordt het toch nog iets wat lijkt op een echt feestje, maar het blijft toch vieren met de rem op.

In de metro is het even rustig als op andere zondagavonden. Twee meisjes zitten vrolijk te kletsen, ik vraag of ze blij zijn met de uitslag. Eerst begrijpen ze nauwelijks dat ik het over de nieuwe president heb. “Och, dat, ik denk niet dat het iets zal veranderen”, zegt een van de twee schouderophalend.

Op weg naar huis lees ik de paternalistische slogans op de borden van Sanef, de beheerder van de snelwegen. “Nos enfants comptent sur vous.” Het zou een slogan voor de president kunnen zijn.