Toen Koen Meulenaere nog satire bedreef op de laatste pagina’s van Knack, schreef hij ooit over een collega: “Op het bureau van Marc Reynebeau ligt een stapel reeds gerecenseerde maar nog niet gelezen boeken.” Dat vond ik als student journalistiek erg grappig. Maar jaren later heeft de werkelijkheid -alweer- de satire ingehaald.

In het cultuurkatern van De Standaard, toevallig de krant waar Reynebeau tegenwoordig voor schrijft, stond vanochtend een stukje over het feit dat acteur Tom Hanks, bekend verzamelaar van typemachines, een verhalenbundel uitbrengt. Fijn natuurlijk, want sinds De Standaard der Letteren Annelies Verbeke heeft bedankt voor bewezen diensten, is het triestig gesteld met de aandacht voor het kortverhaal in de Vlaamse kranten.

Maar echt diep gaat het stukje van (th) (wij vermoeden: Tom Heremans) niet. Hij citeert The Independent, waarin de uitgever van Hanks zegt dat hij de acteur als auteur contracteerde na lezing van een uitstekend verhaal van hem in The New Yorker.

Je zou kunnen denken dat een journalist, zeker een die op een cultuurredactie de kost verdient, dan even dat kortverhaal uit The New Yorker gaat opzoeken, om te zien of Hanks inderdaad kan schrijven. Helaas. Erger nog: (th) voorspelt nu al dat dat hele boek niet veel goeds belooft. Waarom? Wel: Sylvester Stallone, Pamela Anderson en John Travolta hebben ook allemaal een een boek geschreven, en dat waren allemaal gedrochten. Of (th) die publicaties wel zelf heeft gelezen of die wijsheid van iemand anders heeft is onduidelijk, maar het is voldoende om Hanks alvast in het hokje van de slechte schrijvers te stoppen.

Ik zou er me niet zo druk om maken als het niet vaker gebeurde. Te vaak. De cultuurpagina’s van DS worden te frequent  gevuld met dit soort gemakzuchtige stukjes. Mooischrijverij, diepgang nihil, informatiewaarde samen te vatten in een regel. Erg jammer. Van een serieuze krant verwacht ik beter (zoals het uitstekende opiniestuk van Filip Rogiers bijvoorbeeld).