Jazeker, Saskia De Coster is van deze tijd. Ze gebruikt Evernote op haar smartphone om plotse invallen te noteren, vertrouwde ze ons dinsdagavond toe tijdens een heerlijke avond in boekhandel Theoria.  Maar Saskia is ook heerlijk ouderwets. Ze heeft graag een notitieboekje bij de hand, want dat schrijft zo fijn.

De schrijfster werkt volgens het ‘composthoop-principe’, verduidelijkte ze. Dat betekent: tijdens het schrijven van het ene boek groeien ideeën voor andere boeken. Die verdwijnen dan even op een mentale composthoop, waar ze tijd krijgen om te groeien, te evolueren. Zo groeide het idee voor haar zevende roman, Wat Alleen Wij Horen, tijdens het schrijven van haar voorgaande boek, het machtige Wij en Ik.

Hoewel er met hart en ziel aan is gewerkt, zo’n boek mogen we geen kind(je) noemen, leerden we. “Volgens mij is dat iets dat wordt gezegd door mannen, ter compensatie omdat ze geen kind op de wereld kunnen zetten. Een boek is geen kindje. Het is een boek”,  klonk het nuchter. Al willen we er graag aan toevoegen: een schitterend boek, waar de verbeelding van Saskia ten volle tot haar recht komt.

Maar terug naar die composthoop. Ideeën voor zo’n later werk verdwijnen dus in een boekje. En helaas moeten we verdwijnen hier soms letterlijk nemen. Tijdens een reis in Portugal is Saskia namelijk een notitieboekje kwijtgeraakt. Niet zomaar een boekje, maar wel een met haar meest briljante ideeën, voegde ze er met de nodige zelfspot aan toe. En ideeën komen wel eens terug. Maar niet altijd, bekende Saskia.

Hierbij dus een oproep aan alle Vlamingen en Nederlanders die toevallig door Portugal zwerven. Mocht u daar een notitieboekje vinden met briljante zinnen en leuke tekeningen, gelieve het te retourneren aan Saskia. U bewijst er de Nederlandstalige literatuur een grote dienst mee.

Al zijn we ervan overtuigd dat het zonder dat boekje ook wel weer goed komt.