Dinsdag ging het bij Hautekiet op Radio 1 een half uurtje over regiojournalistiek, naar aanleiding van een verhaal in NRC dat in Nederland sommige gemeenten de verslaggeving in eigen handen nemen omdat traditionele media het niet meer doen. Het is geen recent fenomeen, regionale verslaggeving wordt al jarenlang afgebouwd. Op het gevaar van gebrek aan goede lokale verslaggeving was in dezelfde krant al eerder gewezen door columnist Marc Chavannes.

Bij ons valt het allemaal nogal mee, leek de conclusie bij Hautekiet, en hoofdredacteur Liesbeth Van Impe van Het Nieuwsblad vertelde dat de krant volop in regionieuws investeert: vijf tot zes pagina’s per dag, verdeeld over zestien edities.

Uiteraard brengt Het Nieuwsblad regionaal nieuws, maar investeren is toch een groot woord in deze. Toen ik begin jaren negentig als journalist begon op de Antwerpse stadsredactie van Gazet van Antwerpen, had die krant daar nog concurrentie van Het Nieuwsblad, Het Volk en vooral De Nieuwe Gazet, de Antwerpse editie van Het Laatste Nieuws. Zelfs De Morgen had er even een lokaal kantoor. Nu blijven alleen nog Gazet van Antwerpen en De Nieuwe Gazet over voor de lokale nieuwsvoorziening.

In dezelfde tijd waren in mijn thuisstad Kortrijk kleinere kantoren van Het Volk, Het Nieuwsblad, Het Laatste Nieuws en zelfs Gazet van Antwerpen. Eerst verdwenen de kantoren, daarna verdwenen de journalisten in vast dienstverband. Nieuws wordt nu verzorgd door zelfstandige journalisten. Steeds vaker in bijberoep, want de tarieven en de condities zijn niet bepaald royaal te noemen. Wie als regioverslaggever werkt, moet veel schrijven om rond te komen, wat automatisch ten koste gaat van de kwaliteit. Tijd nemen om een dossier uit te spitten is er niet, het wordt ook niet aangemoedigd. Opleidingen zijn er niet. Verdere aanbevelingen: niet te moeilijk, niet te veel politiek, niet te veel cultuur en niet te veel sociale verhalen…. Geen wonder dat fulltime beroepsjournalisten afhaken. Illustratief zijn de getuigenissen die apache.be noteerde over freelancen en regiojournalistiek.

Uiteraard heb ik begrip voor de moeilijke financiën van onze krantenhuizen, al vond het Mediahuis onlangs wel ergens 70 miljoen om NRC over te nemen. En ja, regiojournalistiek is duur. Maar toch vraag ik me af of het voor een bedrijf als Het Mediahuis niet lonend zou zijn  in iedere centrumstad een redacteur in vaste dienst te hebben, die er het beleid op de voet volgt.

Het is nauwelijks een troost, maar elders is het soms niet veel beter. Op wikipedia is een indrukwekkende lijst te vinden van opgedoekte Amerikaanse regionale kranten, iemand houdt zelfs een blog bij over verdwijnende kranten: newspaperdeathwatch.

Zelfs uitstekend werk afleveren garandeert geen lang leven in de journalistiek. Deze week werden in de VS de jaarlijkse Pulitzer Prizes uitgereikt, de hoogste onderscheiding in de journalistiek. De prijs voor lokale verslaggeving ging naar een drietal van de Californische krant The Daily Breeze, voor onderzoek naar corruptie en fraude in een arm schooldistrict. Kleine domper op de vreugde: een van de auteurs, Rob Kuznia, werkt niet langer voor de krant. Hij vertrok omdat zijn werk als journalist niet langer volstond om de huur te betalen, aldus het lokale LA Observed.