“Soms zijn mensen gewoon lomp”. Het is geen vergoelijking en zeker geen relativering, maar een vaststelling, gedaan door Annelies Verbeke. Zij was donderdagavond te gast bij de prachtige Kortrijkse boekhandel Theoria, waar ze kwam praten over haar schitterende nieuwe roman Dertig Dagen.

Neen, het ging niet over de bagger die tijdens de dag was uitgestort over twitter, facebook en andere (a)sociale media, maar over het alledaagse racisme waar hoofdfiguur Alphonse uit Dertig Dagen vaak mee te maken krijgt. Alphonse heeft zijn muzikantenbestaan in Brussel tijdelijk ingeruild voor een leven als klusjesman in de Westhoek, en wint daarbij het vertrouwen van zijn klanten, die de innemende en charismatische Alphonse hun soms pijnlijke geheimen toevertrouwen. Maar tegelijk wordt Alphonse vaak racistisch of op zijn minst denigrerend bejegend, want zijn roots liggen in Senegal. En dat valt op, zeker in de Westhoek.

In haar boek speelt Verbeke schitterend met de spanning tussen goed en kwaad, en thema’s als racisme of de zoektocht naar rust zijn prominent aanwezig. Dat maakt het heel erg een boek over deze tijd, maar tegelijk is het een universeel verhaal.  Toch zou Verbeke het geen maatschappijkritisch boek willen noemen. “Je kan ook geëngageerd zijn en geëngageerd schrijven op een andere manier’, aldus Verbeke. Subtieler, door verhalen te vertellen, zoals zij doet. Door van een goed mens haar hoofdpersonage te maken, terwijl ze ten tijde van haar debuut Slaap! nog dacht dat goede mensen geen verhalen hadden. En door subtiel de lompheid van de mensheid te kijk te zetten, ook van dat deel waarvan je het niet verwacht. Wat ons dan weer stof tot nadenken geeft.

Annelies Verbeke, die ook mooi levendig voorleest uit haar boek, toert dezer dagen langs de Vlaamse boekenwinkels. Wie haar nog aan het werk wil horen, kan hier terecht voor data en plaatsen.